Senyak dah ghumoh aki. Anok-anok aki, Intan ngan Wok dah balik petang semalang. Hak lain tak nampok batang idungnye. Enje ambik dak ayohnye saghi sebelung ghaye. Intan ngan Wok balik dua haghi sebelung te. Nok nolong aki muwat lemang. Tidoklah aki terkonteng-konteng tinggae ngan wek. Wala puin Enje tak dek.
Lima haghi Intan ngan Wok ander de ghumoh te. Ghiuh teno lalu ghumoh aki. Padan ngan dua ibu te haje dah bener. Belung lagi balik hak lain te. Anok Intan lima. Anok Wok tujuh. Ghameinye tengoh bodoh ngait lagi. Hinguih puin tak beghape pandei nyapu. Sempeilit sokmo di pipi. Hanyir. Siang malang beghasok. Mentor-mentor meghabok. Kala bekaih sighih wek toksoh disimpanlah. Habih keghuknye. Gobek wek te penoh sokmo. Ngucak panjang senalor wek kala nok enggobek. Jenoh wek ngonyeinya.
Wek tak diang tangan lalu enjak lepaih subuh tadi. Mentor-mentor ke dalang. Mentor-mentor ke dapor. Pinggan habih bepakei belake. Basuh dah dak Intan semalang. Tak besimpan je lagi. Ket ander jugek lagi hak tinggae tak bebasuh. Cawan-cawan pelasetik ghate berseipoh sampei ke tempait tidor. Ataih peghaen puin ander jumpe dak wek. Wek longgok tepi tempayan. “Kaghang-kaghang jelah basuh,” wek becakak sengsoghang. Wek nok gebaler ke lecer dulu. Nok jemur. Wek taghik lecer tepi dinding. Tebeghesin wek. “Pohpalehhh....hancing peghing. Mudoh ngait iduk bebudok ni. Meisei ataih lecer je,” sunguit wek sengsoghang. Ket buat jugek pelahan-pelahan dak wek. Gebor-gebor dah ghendang dalang pelor. Melotong jugek bau hancing.
Aki di tanoh sibok ngaih sampoh. Beseipoh laghoh lalu kulit-kulit ketupait, buluh lemang. Daun-daun pisang ngan buluh hak lebih dah elok aki longgok tepi pagor kemaghin. Pagi ini aki nengok dah bejelempoh tengoh laman. Bawoh ghumoh ghentek. “Lewait amait bebudok ni. Ape keboktan gini gaye kelakunye,” aki ngomey sambey ngompoikan buluh-buluh te. Angkit sekali dak aki ngan sampoh lain. Nok buang ke tepi pagor. Keghing sok boleh bakor.
Sampei tepi pagor aki teghenti. Aki tenong nyusur pagor. Tibekan empaih je dak aki sampoh te ke tanoh. Habih beteghabor. Melangkoh laju je aki. Gaye nok belaghi. Kuat je deguk dada aki. “Lailahaillallaaaaahhhhh….… Muhammadrosulullaaaahhhh,” ngucak panjang aki sambey ngeleng kepale. “Habih lalu pokok deghian koi baghu tanang. Makan dak amende? Tak mensaboh pulok kegheba. Pagor elok betutuk. Takdek pulok ghanta kena ghompoknye,” aki ngomey sengsoghang. Sambey mandang jauh ngeliling pagor. Meghoh muke aki. Tekejuit ngait. Ngeletor tangan aki. Sayang ngait aki ke anok deghian te. Benih molek. Besighang sokmo bilang haghi.
Aki mandang pulok ke depaen sikit lagi. Bingkaih aki nuju ke pokok kulit kayu manih. Aki sayang ngait jugek ke pokok te. Payoh nok dapait benihnye. Ander dah setinggi aki bedighi. Daun puin dah mula ghendang. “Laaaaa…..pokok ini puin keghejenye jugek. Ghetain betoi koi. Hampughaih. Menatang mendelah dengki ngait ke pokok koi ni. Habih lalu dikipoknye. Dahan tengoh molek nok becabang. Mentedaghoh ngegheje ke pokok ini. Pokok lain beseipoh,” ghiuh je aki ngomey.
Aki senyak sekejak. Bekeghuit daei aki. Baghu aki teghingait. Kemaghin bebudok te kisok encaghi paghang. Lepaih te belonggok bawoh pokok ghambei. Belekuk-lekak bunyi ngeghait kayu. Petang te gamait pulok main nyetit bughung depaen ghumoh aki. Ghupenye anok deghian ngan pokok kulit kayu manih te banteinye muwat cabang lesetik. Geghang betoi aki. “Kala dekait emboh koi huguin ke haje bebudok ni. Munoh ke pepokok hak oghang sayang,” aki besunguit sambei bejalan naik ke ghumoh. Malaih dah aki nok ngaih sampoh te. Lantoknye haje.#
